Het imago van casino’s als glamoureus is zeer bekend. Een plek waar je plotsklaps van de ene seconde op de andere multimiljonair zou kunnen worden is kern in het vormen van een beeld dat mensen kan aantrekken. De vele lichtjes en geluiden die mogelijkerwijs jouw individuele geluk zou kunnen betekenen of het gebeurt net voor je neus bij een ander, je eraan herinnerende dat het dus toch daadwerkelijk mogelijk is. Mensen maken er al snel een gezellig avondje van, en zien er lol in om een glitterjurkje als die van Sharon Stone in de Martin Scorsese film Casino (1995) of een tuxedo als die van James Bond aan te trekken, of ze vinden het leuk om tijd door te brengen in een online casino.
De Bond-filmreeks die in de jaren ‘60 begon had dan ook een scène aan de pokertafel als een van de eerste scènes, met het personage Sylvia Trench als de eerste onscreen Bond-girl. Gekleed in een rode cocktailjurk legt ze met haar gemanicuurde handen, lang rood gelakte nagels, haar kaarten op tafel. Met haar zwoele stem en vol zelfvertrouwen gooit ze met een pokerface wat flirtende woorden over tafel. De volgende scène staat ze in Bond zijn overhemd, stiletto’s nog aan, te minigolfen in zijn hotelkamer. Dit was voor de begin jaren ‘60 erg risque en heeft ongetwijfeld bijgedragen aan een imago van glamour. Later heeft het productieteam om de eerste film waarin de laatste Bond-acteur zou spelen weer de casinotafel centraal doen staan. Hierin draagt in een kernscène de belangrijkste Bond-girl in de film, Vesper, een lange diep-paarse jurk met haar haar gestyled als een Hollywood-actrice uit de jaren ‘40, ook wel de Hollywood-wave genoemd.
“Ringa-ding-ding” is de bekende uitspraak van de Rat Pack. Bill Murray maakt een mooie referentie naar Sinatra in de film Lost in translation (2003). Mocht je niet weten wie de Rat Pack waren, dan heb je op zijn minst wel eens van Frank Sinatra hebben gehoord, ook wel Ol’ blue eyes genoemd of The voice. Voor een groot deel van zijn carrière werkte Sinatra niet alleen. Hij had een hele groep van multi getalenteerde mensen om zich heen verzameld die uiteindelijk bekend kwamen te staan als de Rat Pack. Een naam bedacht door Lauren Bacall, de echtgenote van een van hun vrienden. De Rat Pack kwamen regelmatig voor feestjes bij haar echtgenoot Humphrey Bogart ‘Bogie’, bekend om detective film noirs en de film Casablanca (1942). De film-serie met Brad Pitt en George Clooney zijn niet de originele versies. De originele Ocean’s 11 is die van de Rat Pack. De hoofdlocatie van de film; Las Vegas.
Niet erg verrassend waren de plekken van optreden en vakantievieren door de Rat Pack in Las Vegas en Cuba. Cuba, met name Havana, die zo bekend staat om de oude architectuur en auto’s van de jaren ‘50 was destijds een populaire vakantiebestemming van Hollywood. Denk aan Marlon Brando, Grace Kelly en Errol Flynn. Dit ging gepaard met casino’s. Dit was natuurlijk met name voordat Castro de zaak overnam en afsloot voor de rest van de wereld.
Gedurende de jaren ‘90 maakte een van de movie brats, Martin Scorsese, de film Casino. Het hoofdpersonage, vertolkt door Robert de Niro, is een man die een casino managed en een zwak heeft voor zijn vrouw. Zijn vrouw, gespeeld door Sharon Stone draagt op een gegeven moment een iconisch goud gekleurde glitterjurkje met een jaren ‘60 haarstijl. De mannen, altijd in het pak, dragen een aantal variaties van de tux. Een voorbeeld hiervan is enkel wit in plaats van een vlinderstrik of een das.
Ter variatie kijkende naar de herendracht kun je de film Rain Man uit de jaren ‘80 als voorbeeld nemen. Hierin gaan de twee broers, een met autisme, de casino’s van Las Vegas in om te kijken hoe ver ze kunnen komen. De broer gespeeld door Tom Cruise krijgt door dat het autisme van zijn oudere broer, gespeeld door Dustin Hoffman, tot een hoog mathematisch inzicht heeft gezorgd. Onder begeleiding van Hans Zimmer’s soundtrack vol met het gebruik van synthesizers lopen ze strak in het pak jaren ‘80-stijl het casino binnen. Als broers zijn ze beiden in het grijs, met het bovenste knoopje dicht maar geen das of vlinderstrik en natuurlijk de kwastjes op hun schoenen. En vergeet vooral niet de losser zittende broeken, een contrast met de skinny jeans die veel later populair werd.
Hoewel de hiervoor genoemde voorbeelden in films voorkomen, is het goed te bedenken dat kostuumontwerpers niet enkel een apenkostuum of een clownkostuum ontwerpen. Ze hebben de taak om hun aandeel als kledingontwerpers bij te dragen aan het personage onscreen zo nauwkeurig mogelijk te portretteren.
